Որ մտնում էի, միշտ լիքը մարդ կար օնլայն, բոլորը ակտիվ գրում/բլբլում էին: Անկախ ամենինչից, միշտ լավ տրամադրություն էր տիրում:
Մտնում ժամերով խոսում էինք:
Լիքը նոր ընկերներ եմ ձեռք բերել Արմենիքսի միջոցով:
Միշտ գիտեի, որ հենց վատ տրամադրություն ունեցա, կարամ մտնեմ Արմենիքս, ու ուրախանալու մի առիթ կգտնվի:
Նկարներ, լինկեր, ինչ-որ գրառումներ: Անմիջական միջավայր, որտեղ կարելի էր ազատ շբվել, կիսվել մտքերով, զգացմունքներով:
Բա հիշում եք, հանդիպում կազմակերպելուց :Դ
Մի գրառման տակ 200 մեկնաբանություն էր հավաքվում, բայց ժամ ու տեղ տենց էլ չէինք որոշում :Դ
Ինչքան ենք մնացել առանց Արմենիքս? 1 ամիս? Թե ինձ ա թվում, որ էտքան շատ?
Ինչ եղավ? Ինչը փոխվեց?
Մտնում եմ կայք. ոչմեկ չկա, դատարկություն ա:
Չկա էլ էն ջերմությունը, որի շնորհիվ մենք մեզ մի մեծ ընտանիք էինք զգում:
Քիչ են գրում, համարյա չեն գրում: Մի 2-3 գրառում հազիվ թե լինի օրվա ընթացքում:
Ու քիչ ենք սկսել շբվել: Կարող ա մենակ իմ մոտ ա տենց, որտև ես բացի դրանից 15,000 կմ հեռու եմ ձեզանից, բայց Արմենիքսում էտ փաստը ոնց-որ նշանակություն չունենար:
Կարոտում եմ հին Արմենիքսը:
No comments:
Post a Comment