35 օր

Պատկերացնում եք, մնաց 35 օր:
Կոլայի ռեկլամ, օլիվյե, բուդ, մանդարին, նվերներ, "էս ինչ արագ թռավ ժամանակը", "բա որոշել ես ոնց ես դիմավորելու?":
Հլը խոստովանեք, ով ա էս ամենը կարոտել? :)
Չնայած, դեռ Թենքսգիվինգը չի անցել, արդեն Նոր տարվա տրամադրություն ա ԼԱ-ում :)
Ռադիոներով Նոր տարվա երգեր են միացնում, մանրից սկսում ենք մտածել, թե ում ինչ ենք նվիրելու, ոնց ենք նշելու, ինչ համով բաներ ենք դնելու սեղանին:
Ու~խ :)

Թափառում էի համացանցում, հանկարծակի շատ լավ օրիգինալ նվերի միտք աչքովս ընկավ:
Վերցնում ենք
1. բանկա(ցանկալի ա ռեզբայով, որ ամուր փակվի)
2.փոքր խաղալիքներ, փայլեր
3.եռացրած ջուր
4.գլիցերինի խառնուրդ
5.սոսինձ
Խաղալիքները կպցնում ենք կափարիչին, լցնում ենք ջուրը, գլիցերինի խառնուրդը ու փայլերը, ամուր փակում ենք:
Այ սենց օրիգինալ Նոր տարվա հրաշք ա ստացվում :)
Միու~

Համերգից 5 օր հետո

Օգոստոսի 14
Հիշում եմ, ոնց էի ժամը 6-ից մի քանի ընկերների հետ կանգնած առաջի շարքում սպասում: Հիշում եմ, ոնց էի բառից բուն իմաստով լանգետ դառել էտ ճնշման տակ: Դե պատկերացրեք, մոտ 1000 հոգի ինչքան ուժ ունի բրդում ա: Չնայած, երևի ներկա եք եղել ու պատկերացնելու կարիք չկա:
Շոգ էր ահավոր, տոթ: 
Հիշում եմ, ինչքան էի ոգևորված, ոնց էի սպասում էտ համերգին: Ուզում էի լավ ֆոտոներ անել, live լսել իմ սիրած երգերը, մոտիկից տեսնել Սերժին (հեռվից արդեն տեսել էի Համալիրում :Դ): Հիշում եմ, ոնց էինք ոտքով տուն գնում, անհնար էր երթուղային նստել:  Պոստ-համերգային զգացողությունները, էն խառը հոգեվիճակը, որ տպավորություններն էնքան շատ են, որ թվում ա թե հեսա կպայթես ուրախությունից: 
Էտ օրն էլ ինձ ամենամոտ ու թանկ մարդկանցից մեկին տեսա վերջին անգամ (Սկայպը հաշվում ենք?):
Օգոստոսի 15
Մարմարիկ: Ցուրտ քամի, ընկերներ: 
Հիշում եմ, ինչքան էի ուրախացել, որ ստացվեց հարմարացնել ու գնալ 2 օրով: Վերջին օրերն էին, չգիտեի էլ երբ կհանդիպենք: Փորձում էի չմտածել դրա մասին, հիշել նախորդ օրվա տրամադրությունը, համերգից ստացած հաճույքն ու ուրախությունը: Չէր ստացվում:
Օգոստոսի 16
Հիշում եմ, ինչքան դժվար էր ընդունել էն փաստը, որ մնացել ա մի քանի ժամ: Հետ էի գնում Երևան, չէի կարող ավել մնալ: 
Խառն էի ահավոր, լիքը բան չէի հասցնում, լիքը մարդկանց չէի հասցնում տեսնել: Վեստ փաբում էինք հավաքվել: Հիշում եմ, որ էտ մի քանի  ժամը ահավոր արագ անցավ: Արագ բայց ուրախ ու ջերմ միջավայրում: Հին և նոր ընկերների հետ: Տուն գնացի: Պարկեցի միանգամից քնելու, որ ոչմիբան չհասցնեմ զգալ/գիտակցել: 

Արմենիքս

Իսկ ես կարոտել եմ մեր հին Արմենիքսը:
Որ մտնում էի, միշտ լիքը մարդ կար օնլայն, բոլորը ակտիվ գրում/բլբլում էին: Անկախ ամենինչից, միշտ լավ տրամադրություն էր տիրում:
Մտնում ժամերով խոսում էինք:
Լիքը նոր ընկերներ եմ ձեռք բերել Արմենիքսի միջոցով:
Միշտ գիտեի, որ հենց վատ տրամադրություն ունեցա, կարամ մտնեմ Արմենիքս, ու ուրախանալու մի առիթ կգտնվի:
Նկարներ, լինկեր, ինչ-որ գրառումներ: Անմիջական միջավայր, որտեղ կարելի էր ազատ շբվել, կիսվել մտքերով, զգացմունքներով:
Բա հիշում եք, հանդիպում կազմակերպելուց :Դ
Մի գրառման տակ 200 մեկնաբանություն էր հավաքվում, բայց ժամ ու տեղ տենց էլ չէինք որոշում :Դ
Ինչքան ենք մնացել առանց Արմենիքս? 1 ամիս? Թե ինձ ա թվում, որ էտքան շատ?
Ինչ եղավ? Ինչը փոխվեց?
Մտնում եմ կայք. ոչմեկ չկա, դատարկություն ա:
Չկա էլ էն ջերմությունը, որի շնորհիվ մենք մեզ մի մեծ ընտանիք էինք զգում:
Քիչ են գրում, համարյա չեն գրում: Մի 2-3 գրառում հազիվ թե լինի օրվա ընթացքում:
Ու քիչ ենք սկսել շբվել: Կարող ա մենակ իմ մոտ ա տենց, որտև ես բացի դրանից 15,000 կմ հեռու եմ ձեզանից, բայց Արմենիքսում էտ փաստը ոնց-որ նշանակություն չունենար:
Կարոտում եմ հին Արմենիքսը:

"поиски работы"-откровения раздраженного котэ

1. Почему вы выбрали именно нашу компанию?
Вы идиот, да? Я, как и все кандидаты до меня и после меня, направила
резюме в десяток мест. Куда возьмут-там и хорошо.

2. Как вы считаете, почему мы должны выбрать именно вас?
Вам работники вообще нужны? Ну вот он я. Работник. Именно меня стоит
выбрать хотя бы потому, что я явно умнее всех тех, кто заливал на эти
вопросы стандартную чушь. 

3. Какую зарплату вы хотели бы получать?
2,5 млн. $ в год. Столько получает президент США.
Что вообще за вопрос? Естественно, что я хочу получать настолько
высокую зарплату, насколько вы сможете мне заплатить. Только ведь вы всё
равно не заплатите. Тогда нечего и выпендриваться. 

4. Почему вы ушли с предыдущего места работы?
У вас на работу был спец.набор из школы для умственно отсталых? Какая вам
разница, почему я ушла. Всё равно вы ради меня ничего не измените. Ну
что вам даст ответ? Во-первых, я совру. Во-вторых, предположим, отвечу
честно: маленькая зарплата или отсутствие карьерного роста, или
бесперспективность, или не сошлась с коллективом, или не понравилась
собаке начальника. И что? Вы же не знаете, сойдусь ли я с вашим
начальником, коллективом и их собакой. И не узнаете, пока не попробуете.

5. Кем вы видите себя через 5/10/20 лет (в нашей компании)?
Если я буду настолько бездарна, чтобы остаться в вашей компании на 5 лет, то
меня не стоит вообще на работу брать. Да и компания ваша... Вот вам
встречный вопрос: какие планы компании на ближайшие 5/10/20 лет? Что?
Нет таких. Так если вы сами не знаете, что с вами будет через 20 лет,
будет ли компания и какую нишу она намеревается занимать, то мне-то
откуда это знать?
Вы тут наркотики употребляете, не иначе.

6. Какие у вас были достижения на предыдущем месте работы?
А резюме вам не достаточно, значит. Мне его вам устно пересказывать?
Ну хорошо. Я отлично работала и великолепно справлялась со своими обязанностями. Вот это - достижение!
Если же ваши работники работают так, что хорошо работают они лишь
изредка, то я вас разочарую: при правильном руководстве и хорошей работе
никаких достижений быть не должно! Работать надо, а не ерундой маяться и
достижения достигать!

7. Каким бы вы хотели видеть своего начальника?
Я бы хотела его не видеть. Это - раз. А два - без разницы. Серьезно, мне
нет разницы как он выглядит. Главное, чтобы он был начальником: тем, кто
может нормально и внятно сформулировать задачи. А в остальном, пусть
хоть в красных труселях на белом велосипеде разъезжает по офису.

8. Какие у вас есть достоинства?
О! Это очередной "умный" вопрос, да? На балалайке я умею играть и плеваться
на 10-15 метров в длину. Если вам нужна моя квалификация, то она указана
в резюме. Если вам что-то нужно еще - то об этом и спросите. А если вы
сами не знаете, чего вы хотите и что вам нужно, то тут, извините, ничем
помочь не могу. Формулировать скрытые и неясные желания - это вам к
психиатру нужно.

9. Каковы ваши недостатки?
Так я вам и сказала. Ага. Вы определитесь, что вам надо, а я скажу, есть ли у
меня к этому недостаток, а то у меня есть недостаток - хорошо тенором
пою, соседи жалуются, а в консерватории сказали - талант. Вот еще
недостаток: когда я ем суп, я зачерпываю ложкой к себе, а не от себя.
А еще я мяукаю каждые 5 минут.

Короче, верните листочек с вопросами тому ребенку-дауну, у
которого вы его забрали, и не обижайте его больше, ему и так несладко живется.
Если вы не знаете, что вам нужно, то берите на работу меня,
мы удивительно подходим друг другу: я тоже не имею понятия, что вам
нужно! У нас будут любовь и взаимопонимание.
Заодно можете уволить своего специалиста отдела кадров, он явно некомпетентен.