Խառը~

Ըհըն. դե բարև... թվում ա թե պետք ա ասեմ բլոգ, բայց չէ:
Բարև անքնություն, բարև ֆիզիկայի հին տետր:
Նորից գիշեր, նորից լռություն: Ինչ դժվար ա մեկ-մեկ լինում զգացմունքները ու մտքերը ատահայտել: Զգում եմ է, որ լիքը ասելու բան ունեմ, որ խեղդվում եմ չասված խոսքերից, բայց արդեն կես ժամ ա, ինչ նայում եմ դատարկ սպիտակ թղթին ու մտածում թե որտեղից սկսեմ:
Լավ օր էր: Շատ լավ օր էր: Չգիտեմ ինչի, բայց շատ բարձր տրամադրություն ունեի, ուրախ էի, թեթև էի ինձ զգում: Կարճ ասած մի վիճակ, որն ինձ հետ  այս վերջի մի քանի տարվա մեջ շատ քիչ ա պատահել:
Բայց դե գիտեք "закон подлости" ստեղ են ասել:
Ընդամենը մի քանի խոսք, մի նախադասություն, ու ոնց որ էս օրը իմ հետ եղած չլիներ:  Մաքրեց սաղ դրական էմոցիաները, տակն էլ մնացին էս մտքերը:
Ինչ աննոռմալ մարդ եմ բայց ես:
Իմ ամենամեծ երազանքը իրականացել ա, բայց ես չեմ կարողանում էտ փաստը լիաթոք վայելել: Մեկ-մեկ նույնիսկ մտածում եմ որ ավելի լավ ա չլիներ... Ոնց որ կողքից խանգարի ամենինչին:  Իմ յուրաքանչյուր քայլին:
Կարոտում եմ: Շատ եմ կարոտում տարբեր մարդկանց, ովքեր ինչ-ինչ պատճառներով հիմա իմ կողքին չեն: Ինչ արած, ինձ մնում ա մենակ ատամները ամուր սեղել ու դիմանալ:
Բա... սենց բաներ..
Գնամ քնեմ երևի...
Միու~

21.07.11, գիշեր.